تو دوره ی راهنمایی چند تا دوست بودیم که دفتر خاطرات می نوشتیم و گاه و بیگاه با این نوشته ها بیشتر به دنیای هم وارد می شدیم.
اما عادت نوشتن قدیمی تر از این حرف هاست، آرزوی نو یسندگی هم!
می نو یسم تا در کلی بحث های جالب که این روز ها توی وبلاگ ها می خوانم، فقط خواننده نباشم.
می نو یسم تا این دنیای مجازی من را به دوست های جدید مرتبط کنه.
و می نویسم تا به افکارم نظم و ترتیب بدم!
همیشه با نوشتن دوست بوده ام.
دوست دارم با صدای بلند فکر کنم!