ایرانگردی

چند روز پیش توی یک کتاب فروشی دنبال نقشه میگشتیم، بخش نقشه ها و کتاب های اطلاعات مربوط به مسافرت، کتابی دیدم که عنوانش بود " a thosand places to see before you die" معرفی جاهای مختلف دیدنی در دنیا. بخش خاور میانه را باز کردم : امارات، عربستان، یمن،...؟ ایران؟ عراق؟ انگار نه انگار که کهن ترین تمدن ها در ایران و عراق بوده اند! اینقدر عصبانی شدم که کتاب را گذاشتم سر جاش و نگاه نکردم ببینم عربستان چند تا جا داشته که از نقش جهان و چهارباغ و سی وسه پل و تخت جمشید و پاسارگاد دیدنی تر بوده!
بعد که آرومتر شدم فکر کردم چرا این طوریه؟ یکیش اینه که هیچ تبلیغی برای ایران گردی انجام نمیشه و امکاناتش هم وجود نداره. حتی برای خودمون هم امکانات کمه. یکی دیگش اینه که ما به حفظ چیز هایی که داریم اهمیت نمی دیم. چندتا نمونه بارزش یکیش سد سیونده که منطقه پاسارگاد را عملا نابود میکنه، یکیش که نمی دونم دست آخر چی شد ساختمان جهان نما است که تو محدوده میدون نقشه جهان علمش کردن و آخرینش هم ظاهرن مترو اصفهانه که قراره از زیر خیابان چهارباغ رد بشه و به زودی مدرسه ی چهار باغ را نابود کنه. وقتی بحث مسیر مترو داغ بود یکی می گفت مترو پاریس هم از زیر موزه لوور رد میشه. آخه ما کجای کارمون با پاریسی ها قابل مقایسه است؟ کدوم یکی از آثار باستانیمون را مثل اونا حفظ کردیم؟
آدم تو دیار غربت، بعد از یه اپسیلون آشنایی با بقیه دنیا، بیشتر از قبل ظرفیت های ایران را می بینه و بیشتر حرص میخوره و دلش میسوزه.