اندیشه ام را به آسانی و به طور کامل عیان و بیان می کنم

"اندیشه ام را به آسانی و به طور کامل عیان و بیان می کنم" "فلورانس اسکاول شین"
آرزوم اینه که اینجوری بشم، واسه ی همین دارم می نویسم.
مدتهاست که با خودم مشکل دارم. فکرهام بی شکل و گیج و گمند. هزار تا ایده ی کمرنگ توی ذهنم می چرخه اما قابل دنبال کردن نیستن، سر و ته ندارن، مث خواب...
اینجا می نویسم، شاید فکرهام شکل بگیرن!
دلم اون چیزی رو می خواد که محاله، رودر روی یک دوست نشستن و گپ زدن.
خیلی گیج و گمم. دلم می خواسته که درس بخونم، درسای جدید و بی ربط، محیط زیست، اقتصاد، شهرسازی ... دلم نمی خواسته که دیگه برم دنبال مهندسی. اما...
دیگه نمی دونم چی می خوام!
چندین سال دلم می خواسته بیام بیرون از ایران و حالا ... بلد نیستم از این فرصت استفاده کنم.
انتخاب کردن بلد نیستم. داده جمع کردن و اطلاع کسب کردن هم بلد نیستم! چی بلدم؟ انتقاد از خود به طور جامع و مانع!
نمیشه انتخابی کرد که جامع و مانع باشه، می دونم. اما دونستن یه حرفه و اجراش یه حرف دیگه. وقتی تو 18 سالگی انتخاب رشته کردم 12 سال پیش بوده. الان دیگه نمی خوام اون اشتباهاتم را تکرار کنم. و ترس از اشتباه نمی ذاره تکون بخورم!
دارم خفه می شم از نبود دوست...
دارم خفه میشم از جای خالی یه دوست برای گپ زدن، و تجزیه تحلیل کردن ...
از پس خودم بر نمیام و کسی نیست...

پس نوشت:
1-اینا که نوشتم اصلا منظورم را بیان نکرد! حرفم اینه که افکارم نیاز به حلاجی داره تا به نتیجه برسه اما تنهایی از پس این حلاجی بر نیام. باکلمات هم نمی تونم اونی که می خوام را بیان کنم، برام جای یه دوستی که بتونه حرفمو بفهمه و درگیر لفظ نباشه خیلی خالیه.


2- بعضی آدم ها اینقدر خوب منظورشونو بیان می کنند که آدم کیف می کنه، مث این خانم انار.
نمی دونم چی شد که من تغییر رویه دادم و شروع کردم به خود سانسوری، تلاش برای کمتر و کوتاه تر حرف زدن. ننوشتن دفتر خاطرات. خودم را از خودم هم سانسور کردم!!!